സൌഹൃദങ്ങളെ ക്കുറിച്ച് എഴുതണം എന്ന് വിചാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് നാളുകള്‍ ഏറെ ആയി. എങ്ങനെ തുടങ്ങണം എന്ന് ഒരു ഐഡിയ യും കിട്ടുന്നില്ല. എഴുതാനാണെങ്കില്‍ ചിലപ്പോള്‍ മാസങ്ങളോ , വര്‍ഷങ്ങളോ എടുത്തേക്കാം. കാരണം എനിക്ക് ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഉണ്ട് . പല തരക്കാര്‍ ,പല ഭാഷക്കാര്‍, പല പല സവിശേഷതകള്‍ ഉള്ളവര്‍ തുടങ്ങി പലരും ..... സൌഹൃദങ്ങള്‍ക്ക് അതിരില്ല , ആണ് -പെണ്‍ ഭേദമില്ല , ജാതിയില്ല , മതമില്ല.... സൌഹൃദങ്ങള്‍ എന്നും ഒരു മുതല്‍കൂട്ടാണ്. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ സൌഹൃദങ്ങള്‍ വിലമതിക്കാനാവാത്ത രത്നങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് ...
എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം സുഹൃത്തുക്കള്‍ എന്‍റെ പ്രചോദനമാണ് . എന്‍റെ ഇതുവരെയുള്ള ജീവിതത്തിലെ പല സംഭവവികാസങ്ങള്‍ക്കും എന്‍റെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കും വളരെയധികം പങ്കുണ്ട്. എന്‍റെ പ്രീ പ്രൈമറി സ്കൂള്‍ ജീവിതം മുതലുള്ള കൂട്ടുകാരുമായി പോലും എനിക്ക് ഇപ്പോഴും contacts ഉണ്ട് . എല്ലാവരുമല്ല ....ചിലര്‍. മറ്റു ചിലരെ ക്കുറിച്ച് ഒരു വിവരവും ഇല്ല.. അങ്ങനെ കൈവിട്ടുപോയ ഒരു സൌഹൃദമാണ് എന്റെയൊപ്പം LKG മുതല്‍ രണ്ടാം ക്ലാസ്സ്‌ വരെ പഠിച്ച ശ്രീദേവി . ഞങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ചായിരുന്നു സ്കൂളില്‍ പോകുന്നതും മറ്റും (ഓട്ടോറിക്ഷയില്‍) ..അതെല്ലാം എനിക്ക് നേരിയ ഒരു ഓര്‍മയുണ്ട് ..എന്തോ അവളെ എനിക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു .. അവള്‍ക്കായി ഞാന്‍ ഞങ്ങളുടെ പറമ്പിലെ ചെമ്പകപൂ പറിച്ചു കൊടുക്കുമായിരുന്നു എന്ന് എന്‍റെ അമ്മ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ അമ്മയുടെ സ്ലേയ്ടും മറ്റും കൊണ്ട് കൊടുക്കുമായിരുന്നത്രേ .. രണ്ടാം ക്ലാസ്സില്‍ വച്ച് ഞങ്ങള്‍ പിരിഞ്ഞു..അവളുടെ അച്ഛന് ട്രാന്‍സ്ഫര്‍ ആയി അവര്‍ പാലക്കാട്ടേക്ക് താമസം മാറി . പിന്നീട് ശ്രീദേവിയെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടില്ല . കണ്ടിട്ടുമില്ല ...ഇപ്പോള്‍ എവിടെയാവും അവള്‍ ?
ശ്രീദേവിയെപ്പോലെ തന്നെ മറ്റു കുറെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ എനിക്കുണ്ട്.... എഴാം ക്ലാസ്സ്‌ വരെ ഞാന്‍ വടക്കന്‍ചേരി ചെറുപുഷ്പം സ്കൂളില്‍ ആണ് പഠിച്ചത് ... അതൊരു കോണ്‍വെന്റ് സ്കൂള്‍ ആയതിനാല്‍ കുട്ടികള്‍ തമ്മിലുള്ള ഇടപഴകല്‍ പൊതുവേ കുറവായിരുന്നു ...അതുകൊണ്ട് തന്നെ എന്‍റെ അവിടെയുള്ള സുഹൃത്തുക്കള്‍ കുറവാണ് . എല്ലാത്തിനും ഒരു Strict rule ആണ് . അവിടെ എഴാം ക്ലാസ്സ്‌ വരെയേ ആണ്‍കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കൂ. ..
അങ്ങനെ അവിടെ നിന്നു ഞാന്‍ ചെന്നെത്തിയത് ആലത്തൂര്‍ എ എസ് എം എം higher secondary സ്കൂളില്‍ ആണ് ..അവിടെ വച്ചാണ് എന്‍റെ സൌഹൃദവലയം ശരിക്കും കൂടാന്‍ തുടങ്ങിയത്... ക്ലാസ്സിലുള്ള 35 പേരും എന്‍റെ സുഹൃത്തുക്കളായി .. അതില്‍ പലരുമായും ഞാന്‍ നല്ല സൗഹൃദം ഇപ്പോഴും തുടരുന്നു... ഷിജോയ് , സതീഷ്‌ , സജി , സിബിന്‍ , ഷജീര്‍ സ്നേഹ, സബീഹ തുടങ്ങി പലരും, ഓര്‍കുടിലൂടെയും , facebook ലൂടെയും മറ്റും. പലരെയും കുറിച്ച് ഒരു വിവരവും ഇല്ല ..മനോജ്‌ , സബീന, ദീപ്തി , നിമ്മി , പലരെയും കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട് ... എന്‍റെ 3 കൊല്ലത്തെ ഹൈ സ്കൂള്‍ ജീവിതത്തിനു ശേഷം ഞാന്‍ പ്ലസ്‌ ടു പഠനത്തിനായി KCP Higher secondary സ്കൂളില്‍ ചേര്‍ന്നു. അവിടെയുമുണ്ട് ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കള്‍. മഹേഷ് , 'തത്ത' എന്ന് വിളിക്കപെടുന്ന രഞ്ജിത്ത് , രതീഷ്‌ ,
സുകേഷ് , രശ്മി , ആന്‍, നിധി തോമസ്‌ , പ്രസീത , അഞ്ജു തുടങ്ങി പലരും. പലരുടെയും കല്യാണം കഴിഞ്ഞു. പലരും ഗള്‍ഫിലും മറ്റുമായി ജോലി ചെയ്യുന്നു.
എന്‍റെ കോളേജ് ജീവിതത്തിലെ സൌഹൃദങ്ങളെ ക്കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കില്‍ ഒരു പക്ഷെ മറ്റൊരു നീളന്‍ പോസ്റ്റ് തന്നെ വേണ്ടി വന്നേക്കാം . സ്കൂള്‍ ജീവിതം വിട്ടു കോളേജ് ലേക്ക് വരുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ സൌഹൃദത്തിന്റെ റേഞ്ച് വളരെ കൂടുമല്ലോ...പല നാട്ടുകാര്‍ ,
പല തരത്തിലുള്ളവര്‍ , പല സവിശേഷതകള്‍ ഉള്ളവര്‍ തുടങ്ങി പലരും എന്‍റെ സുഹൃത്തുക്കളായി. N.S.S എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജ് എനിക്ക് ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കളെ തന്നു ..ഒന്നാം വര്‍ഷം തന്നെ ഏകദേശം 1 മാസത്തിനുള്ളില്‍ തന്നെ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായി ...അതില്‍ ഞങ്ങള്‍ കുറച്ചു പേര് Day scholers ആയിരുന്നു . ഏകദേശം 15 പേര്; നിതിന്‍ , പ്രസാദ്‌ , രാമസ്വാമി , വിനീത , മഞ്ജു, ഷീബ, Seshma , ശരത് , സുനീഷ് തുടങ്ങി പലരും ... കോളേജ് ലേക്ക് പോകുന്നതും , വരുന്നതും ഒക്കെ ഒരു ജാഥയായിട്ടാണ് ...അതിന്റെ ഒരു കാരണം സീനിയേര്‍സ് ന്റെ റാഗ്ഗിംഗ് പേടിച്ചു തന്നെ . കോളേജില്‍ നിന്നു റെയില്‍വേ കോളനി യിലൂടെ യുള്ള , സൊറ പറഞ്ഞുള്ള നടത്തവും മറ്റും ...ഹോ എന്തൊരു രസമായിരുന്നെന്നോ? അവിടെ പഠിച്ച 4 വര്‍ഷവും ഞങ്ങള്‍ ആ സൌഹൃദത്തിനു ഒരു കോട്ടവും തട്ടാതെ സൂക്ഷിച്ചു ...ഇപ്പോഴും സൂക്ഷിക്കുന്നു ...
ഞങ്ങളുടെ പഠനത്തിന്റെ രണ്ടാം വര്‍ഷം മുതലാണ്‌ Lateral Entry വഴി കുറെ പേര് അഡ്മിഷന്‍ നേടിയത് . ഡിപ്ലോമ കഴിഞ്ഞു നേരിട്ടുള്ള രണ്ടാം വര്‍ഷ പ്രവേശനം ആണ് അവര്‍ക്ക്. അങ്ങനെ വന്ന നല്ല സുഹൃത്തുക്കളാണ് സഞ്ജീവ് , ജിബിന്‍ , ഹരി , അനൂപ്‌ , ജിന്‍രാജ് തുടങ്ങിയവര്‍ ..അതില്‍ ജിബിനാണ് കുറച്ചു പ്രായം ഉള്ള ആള്‍ . അത് കൊണ്ടുതന്നെ ഞങ്ങളുടെ സൌഹൃദ കൂട്ടായ്മയുടെ " തലവന്‍ " ജിബ്സ് എന്ന് വിളിക്കുന്ന ജിബിന്‍ ആയിരുന്നു . ആളൊരു Keyboard പ്ലയെര്‍ കൂടി ആണ് . പിന്നെ സഞ്ജു എന്ന് വിളിക്കുന്ന സഞ്ജീവ് ന്റെ പുഞ്ചിരി വളരെ പ്രശസ്തം ആണ് . സഞ്ജു 3 /4 മണിക്കൂറോളം സമയമെടുത്ത്‌ പല്ല് തേക്കുന്ന ആളാണ്!!! അവര്‍ എല്ലാവരും ചേര്‍ന്നു കോളേജ് ന്റെ അടുത്തുള്ള ഒരു വീടിലാണ് വാടകയ്ക്ക് താമസിച്ചിരുന്നത് ..
പിന്നെ വിനീത ആണ് ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടായ്മയിലെ " ബുജി " . അവളാണ് ക്ലാസ്സിലും "ബുജി".
ക്ലാസ്സിലെ ഒന്നാം റാങ്കുകാരി. പിന്നെ "കുഞ്ചു" എന്ന് വിളിക്കുന്ന മഞ്ജു , "ഷീ" എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഷീബ , Jumping Jack എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ശരത് , "ചേച്ചി" എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന Seshma , "കട്ട" എന്ന് വിളിക്കപെടുന്ന രജീഷ് ... ഈ ഇരട്ട പേരുകളൊക്കെ ഞങ്ങള്‍ തന്നെ ഇട്ടതാണ് ...എനിക്കും മറ്റുള്ളവര്‍ ഇരട്ട പേരിട്ടിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയില്ല ...ഉണ്ടെങ്കില്‍ ഇത് വായിക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തട്ടെ ;-) . അതില്‍ Seshma എന്‍റെ അയല്‍വാസി കൂടിയാണ് . എന്‍റെ nearest & dearest ഫ്രണ്ട് ആണ് .
ഞങ്ങള്‍ക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്ന sharing mentality ആണ് ഞങ്ങളുടെ സൌഹൃദത്തിന്റെ ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു സവിശേഷത . ഒരു മഞ്ച് വാങ്ങിയാല്‍ പോലും അത് ഞങ്ങള്‍ പങ്കിട്ടു കഴിച്ചിരുന്നു. ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ഓരോ പ്രശ്നങ്ങള്‍ വരുമ്പോഴും , അത് എല്ലാവരുടെയും പ്രശ്നമായി കരുതി അത് സോള്‍വ്‌ ചെയ്യാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
എല്ലാ കാര്യത്തിനും ഒരുമിച്ച് .. പഠനമാകട്ടെ , മറ്റു കാര്യങ്ങളാകട്ടെ , എന്തിനും ഞങ്ങള്‍ ഒന്നായിരുന്നു .ഞങ്ങളുടെ അധ്യാപകര്‍ പോലും അത്ഭുദപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് , ഞങ്ങളുടെ സൌഹൃദം കണ്ടിട്ട് ...അതില്‍ ഇന്ദു maam ഞങ്ങള്‍ക്ക് നല്ല പ്രചോദനം ആയിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ സുഹൃത്തായി തന്നെ അവര്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു . മറ്റു പല അധ്യാപകരും ഉണ്ട് , ഗീത വര്‍മ maam , സുധീര്‍ സര്‍, ശ്രീലത maam തുടങ്ങി പലരും .
ആ സൌഹൃദത്തില്‍ നിന്നു പലതും പഠിച്ചു.. എങ്ങനെ പ്രശ്നങ്ങളെ നേരിടണം , എങ്ങനെ ഉചിതമായ തീരുമാനങ്ങള്‍ എടുക്കണം തുടങ്ങി പലതും. പിന്നെയും ഉണ്ട് ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കള്‍ , രേവതി ( സിനിമ നടന്‍ ഭീമന്‍ രഘുചേട്ടന്റെ മകളാണ്..പക്ഷെ ആ ഒരു ഭാവവും ഇല്ലാത്ത കുട്ടി. ), രഞ്ജിനി , സുമി , വിദ്യ , രശ്മി , വിനോദ്, റിനെഷ്, അനൂപ്‌ , ഗണേഷ് , ആസിഫ് , ആതിര തുടങ്ങി പലരും ....4 വര്‍ഷംകൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ സൌഹൃദങ്ങള്‍ ധാരാളം .......
അങ്ങനെ കോഴ്സ് ന്റെ അവസാന വര്‍ഷം പിരിഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍ , ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്ന വേദന ... ഹോ!!! ഇപ്പോഴും അതോര്‍ത്താല്‍ കണ്ണില്‍ നിന്നു വെള്ളം വരും. പക്ഷെ ഇപ്പോഴും ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ contacts ഉണ്ട് ... നാല് വര്‍ഷമായി കോളേജ് ജീവിതം കഴിഞ്ഞിട്ട് ...പലരും പല സ്ഥലങ്ങളിലായി ജോലി ചെയ്യുന്നു ...
ജോലിയില്‍ പ്രവേശിച്ച ശേഷം കിട്ടിയ സുഹൃത്തുക്കളാണ് , പ്രേമന്‍ സര്‍ , സജീഷ് , ജോര്‍ലി , രാജു, Dinil , ഷിനോജ് , Silash , അഭിലാഷ് , വിവേക് , മോഹന്ജി , രാമേട്ടന്‍ തുടങ്ങി പലരും. ഞാന്‍ ഇന്സ്ട്രുമെന്റ്റേന്‍ ലിമിറ്റഡ് എന്ന കമ്പനിയില്‍ ജോലി ചെയ്തപ്പോള്‍ കിട്ടിയ സുഹൃത്തുക്കളാണ് അവരില്‍ കൂടുതലും. അവിടെയുള്ള ഒരു സുഹൃത്ത്‌ വഴിയാണ് എനിക്ക് ഗള്‍ഫ്‌ ലേക്കുള്ള വാതില്‍ തുറന്നു കിട്ടിയത് ...
ബഹറിനില്‍ ഞാന്‍ എത്തുന്നതിനു കുറച്ചു മുന്‍പേ എനിക്ക് കിട്ടിയ സുഹൃത്താണ്‌ കിരണ്‍. ചേര്‍ത്തലക്കാരന്‍ ..പൊതുവേ ശാന്ത സ്വഭാവം.. വളരെ സൈലന്റ് ആയ പ്രകൃതം .. എന്തോ ഞങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള frequency മാച്ച് ആവണം വളരെ പെട്ടന്ന് തന്നെ ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരു സൌഹൃദം വളര്‍ന്നു വന്നു .. 2 വര്‍ഷം മുന്‍പ് ബോംബയില്‍ ബഹ്‌റൈന്‍ ലേക്ക് വരാനുള്ള ഇന്റര്‍വ്യൂ വിനു വേണ്ടി ഒരു സീറ്റില്‍ ഇരുന്നു സഞ്ചരിച്ചു, ഒരു ബെര്‍ത്തില്‍ അങ്ങോട്ടും,ഇങ്ങോട്ടും തല വച്ച് കിടന്നുറങ്ങി വന്നതാണ് ...അന്ന് തുടങ്ങിയ സൌഹൃദം ആണ്. ഇപ്പോഴും ഒരു കോട്ടവും തട്ടാതെ തുടരുന്നു ....
ഞാന്‍ എന്ന വ്യക്തിയെ രൂപപെടുത്തിയെടുത്തതില്‍ എന്‍റെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ക്കുള്ള പങ്കു വളരെ വലുതാണ്‌ ...അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് ഇന്നും ഞാന്‍ എല്ലാ സൌഹൃദങ്ങളും നിധി പോലെ സൂക്ഷിക്കുന്നത്,..പലരെയും ഞാന്‍ ഒരിക്കല്‍ പോലും വിളിച്ചിട്ടില്ലയിരിക്കാം ...പക്ഷെ ഇമെയില്‍ ലൂടെയും , ഓര്‍ക്കുട്ട് ലൂടെയും , ഫേസ് ബുക്ക്‌ ലൂടെയും ഞാന്‍ ആ സൌഹൃദങ്ങള്‍ നിലനിര്‍ത്തുന്നു .... സൌഹൃദങ്ങള്‍ വില മതിക്കാനാകാത്ത രത്നങ്ങള്‍ തന്നെയല്ലേ ...
2010, ഡിസംബർ 15, ബുധനാഴ്‌ച
2010, നവംബർ 5, വെള്ളിയാഴ്‌ച
ക്ലാസ്സിലെ ക്രിക്കറ്റ്‌ കളി !!!!!!
ഞാന്‍ എട്ടാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലം. ക്രിക്കറ്റ്‌ ജ്വരം സിരകളിലൂടെ രക്തത്തെക്കാള്‍ വേഗത്തില്‍ ഒഴുകുന്ന സമയം. അന്നൊന്നും ഭക്ഷണവും , വെള്ളവും , കാലാവസ്ഥയും ഒന്നും പ്രശ്നമല്ല . ചുട്ടു പൊള്ളുന്ന വെയിലത്തും , തുള്ളിയിടുന്ന മഴയത്തും പോലും ഞങ്ങള്‍ ക്രിക്കറ്റ്‌ കളിച്ചിട്ടുണ്ട് !!! പഠനം ഒരു വഴിക്ക് , ക്രിക്കറ്റ്‌ കളി ഒരു വഴിക്ക് .
രാവിലെ 9 മണിക്കുതന്നെ എല്ലാവരും എത്തും. 9 :45 ന്റെ ബെല്ലെടിക്കും മുന്‍പ് ഞങ്ങള്‍ ഒരു 3 മാച്ച് എങ്കിലും തീര്തിരിക്കും . പിന്നീടു ഇന്റര്‍വെല്‍ ബെല്‍ മുഴങ്ങിയാല്‍ പിന്നെ ഒരു ഓട്ടമാണ് !!! 10 മിനിട്ട് കൊണ്ട് മറ്റൊരു മാച്ച്!!!!!!!! ഉച്ചക്ക് വേറെ. എത്ര തവണ ഞങ്ങള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ കയറാന്‍ വൈകിയിട്ടുന്ടെന്നോ ? എത്ര തവണ അധ്യാപകരുടെ ശകാരം കേട്ടു!!!
അങ്ങനെയിരിക്കെ ഞങ്ങളുടെ ക്രിക്കറ്റ്‌ ഭ്രാന്തിനു തടയിടാനായി പ്രധാനാധ്യാപകന്‍ ഒരു വഴി കണ്ടു. സ്കൂളിനകത്ത് ക്രിക്കറ്റിനു നിരോധനം വന്നു!!! ആരുടെയോ ബാറ്റില്‍ നിന്ന് ഉയര്‍ന്നുവന്ന Sixer സ്കൂള്‍ കെട്ടിടത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ ഓടു തകര്‍ത്തു !!!! ആ ഒരു ചെറിയ ( വലിയ??) കുറ്റത്തിന് , ക്രിക്കറ്റ്‌ കളിക്ക് മേല്‍ പ്രധാനാധ്യാപകന്‍ ആണിയടിച്ചു !!!
ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിലും!!!
പക്ഷെ ക്രിക്കറ്റ്‌ രക്തം സിരകളില്‍ ഓടുകയായിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ വെറുതെയിരുന്നില്ല !!!
ഞങ്ങള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ കളി തുടങ്ങി!!!! സാമാന്യം വലിയ ക്ലാസ്സ്‌ മുറി ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടേത് .
ഒടിഞ്ഞു പോകാറായ ( ഒടിഞ്ഞു പോകാറാക്കിയ???) ഡസ്ക് കിന്റെയും , ബെന്ജിന്റെയും മരങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ ക്രിക്കറ്റ്‌ ബാറ്റ് ആക്കി !!! പ്രധാനാധ്യാപകന്‍ അറിയാതെ പിന്നെ നടന്നത് ഷാര്‍ജ കപ്പും , വേള്‍ഡ് കപ്പും മറ്റും ആയിരുന്നു. എത്ര തവണ ബോള്‍ മറ്റു കുട്ടികളുടെ ( പഠിപ്പിസ്റ്റ് ആയ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ഉള്‍പ്പെടെ ) തലയില്‍ വീഴാതെ രക്ഷപ്പെട്ടു !!!
അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം രാവിലെ മാച്ചിനായി ഞങ്ങള്‍ പ്ലാനിട്ടു . പക്ഷെ എനിക്ക് അന്ന് കുറെ പണിയുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ പിന്‍വാങ്ങി . പക്ഷെ ഒരു പ്രശ്നം . കളിയ്ക്കാന്‍ ബോള്‍ ഇല്ല !!! ബോള്‍ വാങ്ങാന്‍ പൈസ തികയില്ല !!! എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകള്‍ എന്നിലെക്കായി. അവരുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി ഞാന്‍ ഒരു വലിയ തുക
( 2 രൂപ!!!) ഞാന്‍ സംഭാവന ചെയ്തു . അപ്പോള്‍ ബോള്‍ ന്റെ മേല്‍ കൂടുതല്‍ അവകാശം എനിക്കാണ്!!! എനിക്ക് അപ്പോള്‍ അതെടുത്തു വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് പോകാം . ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങി. വീടിലെത്തിയാല്‍ കളിക്കേണ്ട മാച്ച് എത്ര ഓവര്‍ ആക്കണം ???
പക്ഷെ അത് വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് പോകേണ്ടി വന്നില്ല. ഞങ്ങളോട് ദേഷ്യം ഉള്ള ഏതോ ഒരു ദരിദ്രവാസി ഈ കളിയുടെ കാര്യം പ്രധാനധ്യപകനോട് ചെന്ന് പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം കളിച്ച ആളുകളെ എല്ലാം വിളിപ്പിച്ചു . ഹോ !!! ഞാന്‍ രക്ഷപെട്ടു !!! ഇന്ന് ഞാന്‍ കളിച്ചിട്ടില്ല !!!
ദൈവമേ , അങ്ങേക്ക് എന്‍റെ ആയിരം ന (ന്ദി!!!!) പറയുമ്പോഴേക്കും , എന്നെയും ഓഫീസിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു !!! ഈശ്വരാ , ഞാന്‍ എന്ത് കുറ്റം ചെയ്തു ?
ഓഫീസില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ നമ്മുടെ കളിച്ചങ്ങാതിമാര്‍ എല്ലാവരും നിരന്നു നില്‍പ്പുണ്ട് !!
ഓരോന്ന് കിട്ടിയോ എന്ന് സംശയം !!!! എന്തിനാണാവോ എന്നെ വിളിപ്പിച്ചത് ? ഞാന്‍ ഇന്ന് കളിചിട്ടില്ലല്ലോ ????? എന്തായാലും ആ നിരയില്‍ ഞാനും നിന്നു.
" എത്ര കാലമായെടാ ഈ കളി തുടങ്ങിയിട്ട് ?" പ്രധാനധ്യപകന്റെ ചോദ്യം .
" കുറച്ചു ദിവസമേ ആയിട്ടുള്ളൂ സര്‍ !!!! " ആരോ ഉത്തരം പറഞ്ഞു .
" പടെ" അവന്‍റെ കാലിനിട്ട് ഒരടി !!! ഇത് കണ്ട അടുത്ത സുഹൃത്ത്‌ പ്രഖ്യാപിച്ചു " സാറെ എനിക്ക് ഇന്ന് ബാറ്റിംഗ് കിട്ടിയിട്ടില്ല " . "പടെ" . അവനിട്ടും കിട്ടി ഒന്ന്. പിന്നെ ഓരോരുത്തര്‍ക്കായി കുറെ "പടേ" കള്‍ . അവസാനം എനിക്കിട്ടും കിട്ടി ഒരു "പടേ".
ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും ക്ലാസ്സിലേക്ക് തിരിച്ചു നടന്നു. അപ്പോഴും എന്‍റെ ചിന്ത " എന്തിനായിരുന്നു എനിക്ക് കിട്ടിയ അടി ???" എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും പിടി കിട്ടുന്നില്ല !!!!
അവസാനം എന്‍റെ സുഹൃത്ത്‌ തന്നെ പറഞ്ഞാണ് അറിഞ്ഞത് !!! ഞാന്‍ സംഭാവന ചെയ്ത 2 രൂപ ആണ് എന്‍റെ "പടെ" യുടെ കാരണം . അവന്‍ തന്നെയാണ് "ബോള്‍ മുതലാളിയായ " എന്‍റെ പേര് പറഞ്ഞത്. എന്തായാലും അതോടെ ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലുള്ള ക്രിക്കറ്റ്‌ കളി നിന്നു !!!.
പക്ഷെ എപ്പോഴും ഞങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും , പഠനത്തിലും മറ്റും ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ട എല്ലാ സപ്പോര്‍ട്ട് തരുകയും ചെയ്യുന്ന , സരസനും, രസികനും ആയ ഞങ്ങളുടെ പ്രധാനാധ്യാപകന്‍ , ഞങ്ങളുടെ ക്രിക്കറ്റ്‌ നോടുള്ള സ്നേഹം മനസ്സിലാക്കി , സ്കൂളിനു പുറത്തുള്ള, സ്കൂളിന്റെ തന്നെ ഒരു ഗ്രൌണ്ട് വൃത്തിയാക്കി അവിടെ ക്രിക്കറ്റ്‌ കളിച്ചു കൊള്ളാന്‍ അനുവദിച്ചു !!! അങ്ങനെ സ്കൂളിലെ ക്രിക്കറ്റ്‌ വളര്‍ന്നു !!! ഞങ്ങള്‍ അവിടെ പഠിച്ച ഏതാണ്ട് 2 വര്‍ഷവും ,ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സ്‌ തന്നെയായിരുന്നു ചാമ്പ്യന്മാര്‍ .
ഇന്ന് , 10 വര്‍ഷത്തിനു ഇപ്പുറത്തേക്ക് , ഇപ്പോള്‍ സ്കൂളിനു നല്ല ഒരു ക്രിക്കറ്റ്‌ ടീമും ഉണ്ട് .
പലരും ഡിസ്ട്രിക്റ്റ് ടീമിലും ഉണ്ട്!!! .
പിന്നീടു എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠനത്തിനും മറ്റുമായി തിരക്കിലായതിനാല്‍ ( കോളേജില്‍ ക്രിക്കറ്റ്‌ ടീം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടു പോലും!!!) എനിക്ക് ക്രിക്കറ്റില്‍ അധികം ശ്രദ്ധ പതിപ്പിക്കാന്‍ പറ്റിയിട്ടില്ല . എന്നാലും ഇന്നും ക്രിക്കറ്റ്‌ കളി കാണുമ്പോഴും , കുട്ടികള്‍ കളി കളിക്കുന്നത് കാണുമ്പോഴും , ഒരു ബോള്‍ ചെയ്യാനും , ഒരു square - cut ചെയ്യാനും എനിക്ക് തോന്നും !!!
പണ്ടത്തെ ആ ക്രിക്കറ്റ്‌ ജീനുകള്‍ ഇപ്പോഴും എന്‍റെ സിരകളിലൂടെ ഓടുന്നുണ്ടാവാം .
ക്രിക്കറ്റ്‌ ജ്വരം ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് !!!!!
രാവിലെ 9 മണിക്കുതന്നെ എല്ലാവരും എത്തും. 9 :45 ന്റെ ബെല്ലെടിക്കും മുന്‍പ് ഞങ്ങള്‍ ഒരു 3 മാച്ച് എങ്കിലും തീര്തിരിക്കും . പിന്നീടു ഇന്റര്‍വെല്‍ ബെല്‍ മുഴങ്ങിയാല്‍ പിന്നെ ഒരു ഓട്ടമാണ് !!! 10 മിനിട്ട് കൊണ്ട് മറ്റൊരു മാച്ച്!!!!!!!! ഉച്ചക്ക് വേറെ. എത്ര തവണ ഞങ്ങള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ കയറാന്‍ വൈകിയിട്ടുന്ടെന്നോ ? എത്ര തവണ അധ്യാപകരുടെ ശകാരം കേട്ടു!!!
അങ്ങനെയിരിക്കെ ഞങ്ങളുടെ ക്രിക്കറ്റ്‌ ഭ്രാന്തിനു തടയിടാനായി പ്രധാനാധ്യാപകന്‍ ഒരു വഴി കണ്ടു. സ്കൂളിനകത്ത് ക്രിക്കറ്റിനു നിരോധനം വന്നു!!! ആരുടെയോ ബാറ്റില്‍ നിന്ന് ഉയര്‍ന്നുവന്ന Sixer സ്കൂള്‍ കെട്ടിടത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ ഓടു തകര്‍ത്തു !!!! ആ ഒരു ചെറിയ ( വലിയ??) കുറ്റത്തിന് , ക്രിക്കറ്റ്‌ കളിക്ക് മേല്‍ പ്രധാനാധ്യാപകന്‍ ആണിയടിച്ചു !!!
ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിലും!!!
പക്ഷെ ക്രിക്കറ്റ്‌ രക്തം സിരകളില്‍ ഓടുകയായിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ വെറുതെയിരുന്നില്ല !!!
ഞങ്ങള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ കളി തുടങ്ങി!!!! സാമാന്യം വലിയ ക്ലാസ്സ്‌ മുറി ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടേത് .
ഒടിഞ്ഞു പോകാറായ ( ഒടിഞ്ഞു പോകാറാക്കിയ???) ഡസ്ക് കിന്റെയും , ബെന്ജിന്റെയും മരങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ ക്രിക്കറ്റ്‌ ബാറ്റ് ആക്കി !!! പ്രധാനാധ്യാപകന്‍ അറിയാതെ പിന്നെ നടന്നത് ഷാര്‍ജ കപ്പും , വേള്‍ഡ് കപ്പും മറ്റും ആയിരുന്നു. എത്ര തവണ ബോള്‍ മറ്റു കുട്ടികളുടെ ( പഠിപ്പിസ്റ്റ് ആയ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ഉള്‍പ്പെടെ ) തലയില്‍ വീഴാതെ രക്ഷപ്പെട്ടു !!!
അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം രാവിലെ മാച്ചിനായി ഞങ്ങള്‍ പ്ലാനിട്ടു . പക്ഷെ എനിക്ക് അന്ന് കുറെ പണിയുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ പിന്‍വാങ്ങി . പക്ഷെ ഒരു പ്രശ്നം . കളിയ്ക്കാന്‍ ബോള്‍ ഇല്ല !!! ബോള്‍ വാങ്ങാന്‍ പൈസ തികയില്ല !!! എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകള്‍ എന്നിലെക്കായി. അവരുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി ഞാന്‍ ഒരു വലിയ തുക
( 2 രൂപ!!!) ഞാന്‍ സംഭാവന ചെയ്തു . അപ്പോള്‍ ബോള്‍ ന്റെ മേല്‍ കൂടുതല്‍ അവകാശം എനിക്കാണ്!!! എനിക്ക് അപ്പോള്‍ അതെടുത്തു വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് പോകാം . ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങി. വീടിലെത്തിയാല്‍ കളിക്കേണ്ട മാച്ച് എത്ര ഓവര്‍ ആക്കണം ???
പക്ഷെ അത് വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് പോകേണ്ടി വന്നില്ല. ഞങ്ങളോട് ദേഷ്യം ഉള്ള ഏതോ ഒരു ദരിദ്രവാസി ഈ കളിയുടെ കാര്യം പ്രധാനധ്യപകനോട് ചെന്ന് പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം കളിച്ച ആളുകളെ എല്ലാം വിളിപ്പിച്ചു . ഹോ !!! ഞാന്‍ രക്ഷപെട്ടു !!! ഇന്ന് ഞാന്‍ കളിച്ചിട്ടില്ല !!!
ദൈവമേ , അങ്ങേക്ക് എന്‍റെ ആയിരം ന (ന്ദി!!!!) പറയുമ്പോഴേക്കും , എന്നെയും ഓഫീസിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു !!! ഈശ്വരാ , ഞാന്‍ എന്ത് കുറ്റം ചെയ്തു ?
ഓഫീസില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ നമ്മുടെ കളിച്ചങ്ങാതിമാര്‍ എല്ലാവരും നിരന്നു നില്‍പ്പുണ്ട് !!
ഓരോന്ന് കിട്ടിയോ എന്ന് സംശയം !!!! എന്തിനാണാവോ എന്നെ വിളിപ്പിച്ചത് ? ഞാന്‍ ഇന്ന് കളിചിട്ടില്ലല്ലോ ????? എന്തായാലും ആ നിരയില്‍ ഞാനും നിന്നു.
" എത്ര കാലമായെടാ ഈ കളി തുടങ്ങിയിട്ട് ?" പ്രധാനധ്യപകന്റെ ചോദ്യം .
" കുറച്ചു ദിവസമേ ആയിട്ടുള്ളൂ സര്‍ !!!! " ആരോ ഉത്തരം പറഞ്ഞു .
" പടെ" അവന്‍റെ കാലിനിട്ട് ഒരടി !!! ഇത് കണ്ട അടുത്ത സുഹൃത്ത്‌ പ്രഖ്യാപിച്ചു " സാറെ എനിക്ക് ഇന്ന് ബാറ്റിംഗ് കിട്ടിയിട്ടില്ല " . "പടെ" . അവനിട്ടും കിട്ടി ഒന്ന്. പിന്നെ ഓരോരുത്തര്‍ക്കായി കുറെ "പടേ" കള്‍ . അവസാനം എനിക്കിട്ടും കിട്ടി ഒരു "പടേ".
ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും ക്ലാസ്സിലേക്ക് തിരിച്ചു നടന്നു. അപ്പോഴും എന്‍റെ ചിന്ത " എന്തിനായിരുന്നു എനിക്ക് കിട്ടിയ അടി ???" എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും പിടി കിട്ടുന്നില്ല !!!!
അവസാനം എന്‍റെ സുഹൃത്ത്‌ തന്നെ പറഞ്ഞാണ് അറിഞ്ഞത് !!! ഞാന്‍ സംഭാവന ചെയ്ത 2 രൂപ ആണ് എന്‍റെ "പടെ" യുടെ കാരണം . അവന്‍ തന്നെയാണ് "ബോള്‍ മുതലാളിയായ " എന്‍റെ പേര് പറഞ്ഞത്. എന്തായാലും അതോടെ ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലുള്ള ക്രിക്കറ്റ്‌ കളി നിന്നു !!!.
പക്ഷെ എപ്പോഴും ഞങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും , പഠനത്തിലും മറ്റും ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ട എല്ലാ സപ്പോര്‍ട്ട് തരുകയും ചെയ്യുന്ന , സരസനും, രസികനും ആയ ഞങ്ങളുടെ പ്രധാനാധ്യാപകന്‍ , ഞങ്ങളുടെ ക്രിക്കറ്റ്‌ നോടുള്ള സ്നേഹം മനസ്സിലാക്കി , സ്കൂളിനു പുറത്തുള്ള, സ്കൂളിന്റെ തന്നെ ഒരു ഗ്രൌണ്ട് വൃത്തിയാക്കി അവിടെ ക്രിക്കറ്റ്‌ കളിച്ചു കൊള്ളാന്‍ അനുവദിച്ചു !!! അങ്ങനെ സ്കൂളിലെ ക്രിക്കറ്റ്‌ വളര്‍ന്നു !!! ഞങ്ങള്‍ അവിടെ പഠിച്ച ഏതാണ്ട് 2 വര്‍ഷവും ,ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സ്‌ തന്നെയായിരുന്നു ചാമ്പ്യന്മാര്‍ .
ഇന്ന് , 10 വര്‍ഷത്തിനു ഇപ്പുറത്തേക്ക് , ഇപ്പോള്‍ സ്കൂളിനു നല്ല ഒരു ക്രിക്കറ്റ്‌ ടീമും ഉണ്ട് .
പലരും ഡിസ്ട്രിക്റ്റ് ടീമിലും ഉണ്ട്!!! .
പിന്നീടു എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠനത്തിനും മറ്റുമായി തിരക്കിലായതിനാല്‍ ( കോളേജില്‍ ക്രിക്കറ്റ്‌ ടീം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടു പോലും!!!) എനിക്ക് ക്രിക്കറ്റില്‍ അധികം ശ്രദ്ധ പതിപ്പിക്കാന്‍ പറ്റിയിട്ടില്ല . എന്നാലും ഇന്നും ക്രിക്കറ്റ്‌ കളി കാണുമ്പോഴും , കുട്ടികള്‍ കളി കളിക്കുന്നത് കാണുമ്പോഴും , ഒരു ബോള്‍ ചെയ്യാനും , ഒരു square - cut ചെയ്യാനും എനിക്ക് തോന്നും !!!
പണ്ടത്തെ ആ ക്രിക്കറ്റ്‌ ജീനുകള്‍ ഇപ്പോഴും എന്‍റെ സിരകളിലൂടെ ഓടുന്നുണ്ടാവാം .
ക്രിക്കറ്റ്‌ ജ്വരം ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് !!!!!
2010, ഒക്‌ടോബർ 1, വെള്ളിയാഴ്‌ച
ബഹ്‌റൈന്‍ ജീവിതം
എന്‍റെ ബഹ്‌റൈന്‍ ജീവിതത്തെ പറ്റി പറയാം .... ഞാന്‍ ബഹറിനില്‍ എത്തിയിട്ട് ഇന്നേക്ക്1 വര്‍ഷം , 10 മാസം , 1 ദിവസവും കഴിഞ്ഞു . ബഹ്‌റൈന്‍ ജീവിതത്തെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കില്‍ , ആദ്യം ഇവിടുത്തെ ഇന്ത്യക്കാരെ കുറിച്ചാണ് പറയേണ്ടത് . ഒരു അറബി നാട്ടില്‍ വന്നിട്ട് ഇവനെന്തേ ഇന്ത്യക്കാരെ കുറിച്ച് പറയുന്നതെന്ന് നിങ്ങള്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടെക്കാം . ഇവിടുത്തെ സ്ഥിതി അതാണ്‌ . ബഹറിന്‍ ഒരു കൊച്ചു രാജ്യം ആണ്.
നമ്മുടെ ഏറ്റവും ചെറിയ ജില്ലയായ ആലപ്പുഴയെക്കള്‍ ചെറുതാണ്. പക്ഷെ ഇത് ഒരു
Kingdom ആണ്!! അവിടെ ഒരു രാജാവും പിന്നെ ഒരു സൈന്യവും . ബഹ്‌റൈന്‍ ന്റെ സ്വന്തം സൈന്യം കൂടാതെ ഇവിടെ US ആര്‍മിയുടെ ആസ്ഥാനവും ഉണ്ട് . ഇവിടെ ആകെയുള്ള 10 ലക്ഷം ആളുകളില്‍ , 4 ലക്ഷം ഇന്ത്യക്കാരാണ് ; അതില്‍ തന്നെ 2.5 ലക്ഷം മലയാളികള്‍ ആണ് . ബാക്കിയുള്ള കുറേപേര്‍ UK , USA ,ഫിലിപ്പിനെസ്, ബംഗ്ലാദേശ് , സിറിയ , പാക്കിസ്ഥാന്‍, തുര്‍കി, ഈജിപ്റ്റ്‌ തുടങ്ങി മറ്റു രാജ്യക്കാര്‍ ആണ്. ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ഇന്ത്യക്കാര്‍ തന്നെ. അറബികള്‍ കുറവാണ്. നമ്മുടെ ഏതെങ്കിലും വടക്കേ ഇന്ത്യന്‍ നഗരത്തിലോ , ബാംഗ്ലൂര്‍ ലോ താമസിക്കുന്ന പോലെയേ ഉള്ളു ഇവിടെയും. കുറെ വലിയ കെട്ടിടങ്ങള്‍ ഉണ്ട് , വലിയ പാലങ്ങള്‍ ഉണ്ട് , എന്നല്ലാതെ പ്രതേകിച്ചു ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല. പിന്നെ മറ്റു ഗള്‍ഫ്‌ രാഷ്ട്രങ്ങളെ ക്കാള്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം ഉള്ള രാജ്യം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍. ദുബായ് കഴിഞ്ഞാല്‍ ഏറ്റവും ജീവിത ചിലവു ഏറിയതും ആയ ഒരു രാജ്യം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍. പ്രധാനമായും ടൂറിസത്തെ ആശ്രയിച്ചു നില്‍കുന്ന ഒരു രാജ്യം. കാണാന്‍ വളരെ കുറച്ചു സംഗതികളെ ഉള്ളൂവെങ്കിലും സൌദിയിലും മറ്റും നിന്ന് വരുന്ന അറബികള്‍ക്കും മറ്റും ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട സ്ഥലം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍. കാരണം ഞാന്‍ മുന്‍പ് പറഞ്ഞത് തന്നെ. ഏറ്റവും സ്വാതന്ത്യം ഉള്ള ഗള്‍ഫ്‌ രാജ്യം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍. വ്യാഴാഴ്ച ഉച്ചക്ക് മുതല്‍ റോഡില്‍ കാണാം , സൌദിയില്‍ നിന്നും , കുവൈറ്റില്‍ നിന്നും, ഒമാനില്‍ നിന്നുമൊക്കെയുള്ള ധാരാളം വണ്ടികള്‍. അവര്‍ ഇവിടെ വന്ന് കുടിച്ചു കൂത്താടി ,2 ദിവസം അടിച്ചു പൊളിച്ചു , ശനിയാഴ്ച വൈകിട്ട് മടങ്ങും. കൈയ്യില്‍ വണ്ടിക്കുള്ള പെട്രോള്‍ അടിക്കാനുള്ള കാശുപോലും ഇല്ലാതെ!!!.
എന്‍റെ സങ്കല്പത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന , മരുഭൂമിയും , ഈന്തപനകളും , മറ്റും ഉള്ള രാജ്യം അല്ല ബഹ്‌റൈന്‍. ഈന്തപനകള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും , വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ. മരുഭൂമി തീരെ ഇല്ല. കാലാവസ്ഥ പ്രവചനാതീതം ആണ് . ചിലപ്പോള്‍ നല്ല തണുപ്പ് , ചിലപ്പോള്‍ നല്ല ചൂട് . ഇടയ്ക്കു മഴ പെയ്യും.
ജീവിത ചിലവിനെ ക്കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കില്‍ നമുക്ക് ഏതു രീതിയിലും ഇവിടെ ജീവിക്കാനുള്ള വകുപ്പുണ്ട്. ധാരാളം പണം ചിലവാക്കി ജീവിക്കണോ? അതിനുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഇവിടെ ഉണ്ട്. ഇനി വളരെ കുറച്ചു പണം ചിലവാക്കി ഇവിടെ ജീവിക്കണമെങ്കില്‍ നമ്മള്‍ തന്നെ പാചകക്കാരനും, മറ്റും ആകണം.
പിന്നെ സിനിമ ഉണ്ട് , സ്റ്റേജ് ഷോവ്സ് ഉണ്ട് ( മറ്റു പല രാജ്യങ്ങളിലും ഇതൊക്കെ വിലക്കിയിട്ടുണ്ട് ; ദുബായ് ഒഴികെ) .എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഉള്ള സിനിമ ഇവിടെ വരാറുണ്ട്.
വ്യാഴാഴ്ച മിക്കപ്പോഴും ഞങ്ങള്‍ സിനിമയ്ക്കു പോകും.
പിന്നെ ഉള്ള വിനോദം ഷോപ്പിംഗ്‌ ആണ്. ഇവിടെ ധാരാളം ഷോപ്പിംഗ്‌ മാളുകള്‍ ഉണ്ട്.
ഇന്ത്യക്കാരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട മാള്‍ ലുലു തന്നെ. എല്ലാ സാധനങ്ങളും കിട്ടും.
പിന്നെ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ച മറ്റൊരു കാര്യം, ഇവുടുത്തെ അറബികള്‍ കുറച്ചുകൂടി മോഡേണ്‍ ആണ് എന്നതാണ് . അവരുടെ വസ്ത്രധാരണ രീതിയിലും , മറ്റും ആ കുലീനത്വം കാണാം.
പിന്നെ ഇവിടെയുള്ള കൂടുതല്‍ അറബികളും ഇറാനികള്‍ ആണ് . ഷിയ മുസ്ലിംസ് ആണവര്‍. സുന്നികള്‍ കുറവാണ്. ഉള്ളവര്‍ വലിയ വലിയ സ്ഥാപനങ്ങളില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നു. ഷിയാകള്‍ കൂടുതലും ഡ്രൈവര്‍, Receptionist തസ്തികകളില്‍ ആണ് .
സ്ത്രീകള്‍ക്ക് മുന്‍‌തൂക്കം ഉള്ള രാജ്യം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍ . കുടുംബകാര്യം നോക്കുന്നതും മറ്റും പുരുഷന്മാര്‍ ആണ്. സ്ത്രീകള്‍ ജോലിക്ക് പോകും. ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുള്ളതില്‍ വച്ച് കൂടുതലും അങ്ങനെ യാണ്. പെണ്‍കുട്ടികളെ അച്ഛനമ്മമാര്‍ നന്നയി നോക്കും . ആണ് കുട്ടികളെ അവരുടെ വഴിക്ക് വിടും. പിന്നെ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പോലെ സ്ത്രീധനം അല്ല ഇവിടെ. മറിച്ച് പുരുഷധനം ആണ്. നല്ല ഒതുക്കവും, പഠിപ്പും ഉള്ള പെണ്‍കുട്ടികളെ കെട്ടണമെങ്കില്‍ ധാരാളം പുരുഷധനം കൊടുക്കണം. പെണ്‍കുട്ടികളെ നന്നായി നിക്കുന്നതിന്റെ ഗുട്ടന്‍സ് പിടികിട്ടിയല്ലോ ? സത്യത്തില്‍ ഒരു കച്ചവടം തന്നെ!!!.
ചില അറബികളുടെ ഇംഗ്ലീഷ് ആണ് സഹിക്കാന്‍ പറ്റാത്തത് !!! നമ്മള്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ഒന്നും അല്ല അവര്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. പറഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ പഠിച്ച ഇംഗ്ലീഷ് കൂടി പോയിക്കിട്ടും. ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും നല്ല വിവരവും , വിദ്യാഭ്യാസവും ഉള്ള അറബികളും ഉണ്ട് കേട്ടോ!!! അഞ്ചില്‍ അധികം ഭാഷകള്‍ അനായാസം കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ അറിയാവുന്ന അറബികളെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട് . മലയാളം പറയുന്ന അറബികളും ധാരാളം ഉണ്ട് .
പിന്നെയുള്ളത് വാഹനങ്ങളുടെ വൈവിധ്യമാണ്. പലതരം വാഹനങ്ങള്‍ കാണാം.
പുതിയ മോഡല്‍ വണ്ടികള്‍ ഇറങ്ങിയ കുറച്ചു നാള്‍ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ റോഡില്‍ കാണാം.
വേറെ ഒരു കാര്യം ഇവിടുത്തെ ഒരു പ്രത്യേകതരം വാഹനം ആണ്. കാര്‍ ആണോ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അല്ല ! എന്നാല്‍ ലോറി ആണോ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അതുമല്ല . രണ്ടുംകെട്ട ഒരു വാഹനം . പിക്ക് അപ്പ്‌ എന്നാണ് അതിന്റെ പേര്. ഇവിടെ ഉപയോഗിക്കുന്ന മിക്കവാറും SUV കളും , പിക്ക് അപ്പ്‌ ആണ്.
എന്‍റെ ജോലി ഇവിടെ അമാദ് ബയീദ് എന്ന കമ്പനിയില്‍ ആണ്. ഇത് ഒരു ELECTRICAL TRADING കമ്പനി ആണ്. അവിടെ Projects Sales എഞ്ചിനീയര്‍ ആണ് ജോലി. താമസം കമ്പനി വക തന്നെ. ഒരു ഫ്ലാറ്റ് തന്നിട്ടുണ്ട് . ഞങ്ങള്‍ 3 പേര് ഒരുമിച്ചാണ് താമസം. എല്ലാവരും മലയാളികള്‍ തന്നെ. എന്‍റെ കമ്പനിയിലും കൂടുതല്‍ മലയാളികള്‍ തന്നെ.
എവിടെ ചെന്നാലും മലയാളികള്‍ അവരുടെ ഒരു കൊച്ചു കേരളം സൃഷ്ടിക്കുമല്ലോ? ഇവിടെയും അത് പോലെ തന്നെ. ധാരാളം ക്ലബ്ബുകള്‍ ഉണ്ട് . കേരള സമാജം , പാലക്കാട്‌ അസോസിയേഷന്‍, മറ്റു ജില്ല അസോസിയേഷന്‍ തുടങ്ങി ധാരാളം ക്ലബ്ബുകള്‍.
രാജ്യം ചെറുതാണെങ്കിലും ക്ലബ്ബുകള്‍ ഇഷ്ടം പോലെ ആണ് . ഞങ്ങളുടെ NSS കോളേജിന്റെ വകയും ഉണ്ട് ഒരു ക്ലബ്‌- NExSA എന്ന പേരില്‍. ഇടയ്ക്കിടെ ചില സാംസ്കാരിക പരിപാടികളും , സ്റ്റേജ് ഷോവ്സ്ഉം മറ്റും ഉണ്ടാകും. ആ ദിവസങ്ങളിലൊക്കെ ഒരു കൊച്ചു കേരളം ഇവിടെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടും.
ഇപ്പോള്‍ ഏതാണ്ട് 2 വര്‍ഷം ആയിരിക്കുന്നു. നാട്ടില്‍ പോകാനുള്ള ചിന്ത തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇനി ഒരു 3 മാസക്കാലം കൂടി കാത്തിരിക്കണം. Count down തുടങ്ങി !!!
ഇനിയും ഉണ്ട് കുറെ രസകരമായ അനുഭവങ്ങള്‍. കമ്പനിയിലും , പുറത്തും ..... അതൊക്കെ പിന്നെ ഒരു അവസരത്തില്‍ പങ്കുവെയ്ക്കാം ....
നമ്മുടെ ഏറ്റവും ചെറിയ ജില്ലയായ ആലപ്പുഴയെക്കള്‍ ചെറുതാണ്. പക്ഷെ ഇത് ഒരു
Kingdom ആണ്!! അവിടെ ഒരു രാജാവും പിന്നെ ഒരു സൈന്യവും . ബഹ്‌റൈന്‍ ന്റെ സ്വന്തം സൈന്യം കൂടാതെ ഇവിടെ US ആര്‍മിയുടെ ആസ്ഥാനവും ഉണ്ട് . ഇവിടെ ആകെയുള്ള 10 ലക്ഷം ആളുകളില്‍ , 4 ലക്ഷം ഇന്ത്യക്കാരാണ് ; അതില്‍ തന്നെ 2.5 ലക്ഷം മലയാളികള്‍ ആണ് . ബാക്കിയുള്ള കുറേപേര്‍ UK , USA ,ഫിലിപ്പിനെസ്, ബംഗ്ലാദേശ് , സിറിയ , പാക്കിസ്ഥാന്‍, തുര്‍കി, ഈജിപ്റ്റ്‌ തുടങ്ങി മറ്റു രാജ്യക്കാര്‍ ആണ്. ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ഇന്ത്യക്കാര്‍ തന്നെ. അറബികള്‍ കുറവാണ്. നമ്മുടെ ഏതെങ്കിലും വടക്കേ ഇന്ത്യന്‍ നഗരത്തിലോ , ബാംഗ്ലൂര്‍ ലോ താമസിക്കുന്ന പോലെയേ ഉള്ളു ഇവിടെയും. കുറെ വലിയ കെട്ടിടങ്ങള്‍ ഉണ്ട് , വലിയ പാലങ്ങള്‍ ഉണ്ട് , എന്നല്ലാതെ പ്രതേകിച്ചു ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല. പിന്നെ മറ്റു ഗള്‍ഫ്‌ രാഷ്ട്രങ്ങളെ ക്കാള്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം ഉള്ള രാജ്യം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍. ദുബായ് കഴിഞ്ഞാല്‍ ഏറ്റവും ജീവിത ചിലവു ഏറിയതും ആയ ഒരു രാജ്യം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍. പ്രധാനമായും ടൂറിസത്തെ ആശ്രയിച്ചു നില്‍കുന്ന ഒരു രാജ്യം. കാണാന്‍ വളരെ കുറച്ചു സംഗതികളെ ഉള്ളൂവെങ്കിലും സൌദിയിലും മറ്റും നിന്ന് വരുന്ന അറബികള്‍ക്കും മറ്റും ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട സ്ഥലം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍. കാരണം ഞാന്‍ മുന്‍പ് പറഞ്ഞത് തന്നെ. ഏറ്റവും സ്വാതന്ത്യം ഉള്ള ഗള്‍ഫ്‌ രാജ്യം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍. വ്യാഴാഴ്ച ഉച്ചക്ക് മുതല്‍ റോഡില്‍ കാണാം , സൌദിയില്‍ നിന്നും , കുവൈറ്റില്‍ നിന്നും, ഒമാനില്‍ നിന്നുമൊക്കെയുള്ള ധാരാളം വണ്ടികള്‍. അവര്‍ ഇവിടെ വന്ന് കുടിച്ചു കൂത്താടി ,2 ദിവസം അടിച്ചു പൊളിച്ചു , ശനിയാഴ്ച വൈകിട്ട് മടങ്ങും. കൈയ്യില്‍ വണ്ടിക്കുള്ള പെട്രോള്‍ അടിക്കാനുള്ള കാശുപോലും ഇല്ലാതെ!!!.
എന്‍റെ സങ്കല്പത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന , മരുഭൂമിയും , ഈന്തപനകളും , മറ്റും ഉള്ള രാജ്യം അല്ല ബഹ്‌റൈന്‍. ഈന്തപനകള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും , വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ. മരുഭൂമി തീരെ ഇല്ല. കാലാവസ്ഥ പ്രവചനാതീതം ആണ് . ചിലപ്പോള്‍ നല്ല തണുപ്പ് , ചിലപ്പോള്‍ നല്ല ചൂട് . ഇടയ്ക്കു മഴ പെയ്യും.
ജീവിത ചിലവിനെ ക്കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കില്‍ നമുക്ക് ഏതു രീതിയിലും ഇവിടെ ജീവിക്കാനുള്ള വകുപ്പുണ്ട്. ധാരാളം പണം ചിലവാക്കി ജീവിക്കണോ? അതിനുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഇവിടെ ഉണ്ട്. ഇനി വളരെ കുറച്ചു പണം ചിലവാക്കി ഇവിടെ ജീവിക്കണമെങ്കില്‍ നമ്മള്‍ തന്നെ പാചകക്കാരനും, മറ്റും ആകണം.
പിന്നെ സിനിമ ഉണ്ട് , സ്റ്റേജ് ഷോവ്സ് ഉണ്ട് ( മറ്റു പല രാജ്യങ്ങളിലും ഇതൊക്കെ വിലക്കിയിട്ടുണ്ട് ; ദുബായ് ഒഴികെ) .എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഉള്ള സിനിമ ഇവിടെ വരാറുണ്ട്.
വ്യാഴാഴ്ച മിക്കപ്പോഴും ഞങ്ങള്‍ സിനിമയ്ക്കു പോകും.
പിന്നെ ഉള്ള വിനോദം ഷോപ്പിംഗ്‌ ആണ്. ഇവിടെ ധാരാളം ഷോപ്പിംഗ്‌ മാളുകള്‍ ഉണ്ട്.
ഇന്ത്യക്കാരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട മാള്‍ ലുലു തന്നെ. എല്ലാ സാധനങ്ങളും കിട്ടും.
പിന്നെ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ച മറ്റൊരു കാര്യം, ഇവുടുത്തെ അറബികള്‍ കുറച്ചുകൂടി മോഡേണ്‍ ആണ് എന്നതാണ് . അവരുടെ വസ്ത്രധാരണ രീതിയിലും , മറ്റും ആ കുലീനത്വം കാണാം.
പിന്നെ ഇവിടെയുള്ള കൂടുതല്‍ അറബികളും ഇറാനികള്‍ ആണ് . ഷിയ മുസ്ലിംസ് ആണവര്‍. സുന്നികള്‍ കുറവാണ്. ഉള്ളവര്‍ വലിയ വലിയ സ്ഥാപനങ്ങളില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നു. ഷിയാകള്‍ കൂടുതലും ഡ്രൈവര്‍, Receptionist തസ്തികകളില്‍ ആണ് .
സ്ത്രീകള്‍ക്ക് മുന്‍‌തൂക്കം ഉള്ള രാജ്യം ആണ് ബഹ്‌റൈന്‍ . കുടുംബകാര്യം നോക്കുന്നതും മറ്റും പുരുഷന്മാര്‍ ആണ്. സ്ത്രീകള്‍ ജോലിക്ക് പോകും. ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുള്ളതില്‍ വച്ച് കൂടുതലും അങ്ങനെ യാണ്. പെണ്‍കുട്ടികളെ അച്ഛനമ്മമാര്‍ നന്നയി നോക്കും . ആണ് കുട്ടികളെ അവരുടെ വഴിക്ക് വിടും. പിന്നെ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പോലെ സ്ത്രീധനം അല്ല ഇവിടെ. മറിച്ച് പുരുഷധനം ആണ്. നല്ല ഒതുക്കവും, പഠിപ്പും ഉള്ള പെണ്‍കുട്ടികളെ കെട്ടണമെങ്കില്‍ ധാരാളം പുരുഷധനം കൊടുക്കണം. പെണ്‍കുട്ടികളെ നന്നായി നിക്കുന്നതിന്റെ ഗുട്ടന്‍സ് പിടികിട്ടിയല്ലോ ? സത്യത്തില്‍ ഒരു കച്ചവടം തന്നെ!!!.
ചില അറബികളുടെ ഇംഗ്ലീഷ് ആണ് സഹിക്കാന്‍ പറ്റാത്തത് !!! നമ്മള്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ഒന്നും അല്ല അവര്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. പറഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ പഠിച്ച ഇംഗ്ലീഷ് കൂടി പോയിക്കിട്ടും. ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും നല്ല വിവരവും , വിദ്യാഭ്യാസവും ഉള്ള അറബികളും ഉണ്ട് കേട്ടോ!!! അഞ്ചില്‍ അധികം ഭാഷകള്‍ അനായാസം കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ അറിയാവുന്ന അറബികളെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട് . മലയാളം പറയുന്ന അറബികളും ധാരാളം ഉണ്ട് .
പിന്നെയുള്ളത് വാഹനങ്ങളുടെ വൈവിധ്യമാണ്. പലതരം വാഹനങ്ങള്‍ കാണാം.
പുതിയ മോഡല്‍ വണ്ടികള്‍ ഇറങ്ങിയ കുറച്ചു നാള്‍ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ റോഡില്‍ കാണാം.
വേറെ ഒരു കാര്യം ഇവിടുത്തെ ഒരു പ്രത്യേകതരം വാഹനം ആണ്. കാര്‍ ആണോ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അല്ല ! എന്നാല്‍ ലോറി ആണോ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അതുമല്ല . രണ്ടുംകെട്ട ഒരു വാഹനം . പിക്ക് അപ്പ്‌ എന്നാണ് അതിന്റെ പേര്. ഇവിടെ ഉപയോഗിക്കുന്ന മിക്കവാറും SUV കളും , പിക്ക് അപ്പ്‌ ആണ്.
എന്‍റെ ജോലി ഇവിടെ അമാദ് ബയീദ് എന്ന കമ്പനിയില്‍ ആണ്. ഇത് ഒരു ELECTRICAL TRADING കമ്പനി ആണ്. അവിടെ Projects Sales എഞ്ചിനീയര്‍ ആണ് ജോലി. താമസം കമ്പനി വക തന്നെ. ഒരു ഫ്ലാറ്റ് തന്നിട്ടുണ്ട് . ഞങ്ങള്‍ 3 പേര് ഒരുമിച്ചാണ് താമസം. എല്ലാവരും മലയാളികള്‍ തന്നെ. എന്‍റെ കമ്പനിയിലും കൂടുതല്‍ മലയാളികള്‍ തന്നെ.
എവിടെ ചെന്നാലും മലയാളികള്‍ അവരുടെ ഒരു കൊച്ചു കേരളം സൃഷ്ടിക്കുമല്ലോ? ഇവിടെയും അത് പോലെ തന്നെ. ധാരാളം ക്ലബ്ബുകള്‍ ഉണ്ട് . കേരള സമാജം , പാലക്കാട്‌ അസോസിയേഷന്‍, മറ്റു ജില്ല അസോസിയേഷന്‍ തുടങ്ങി ധാരാളം ക്ലബ്ബുകള്‍.
രാജ്യം ചെറുതാണെങ്കിലും ക്ലബ്ബുകള്‍ ഇഷ്ടം പോലെ ആണ് . ഞങ്ങളുടെ NSS കോളേജിന്റെ വകയും ഉണ്ട് ഒരു ക്ലബ്‌- NExSA എന്ന പേരില്‍. ഇടയ്ക്കിടെ ചില സാംസ്കാരിക പരിപാടികളും , സ്റ്റേജ് ഷോവ്സ്ഉം മറ്റും ഉണ്ടാകും. ആ ദിവസങ്ങളിലൊക്കെ ഒരു കൊച്ചു കേരളം ഇവിടെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടും.
ഇപ്പോള്‍ ഏതാണ്ട് 2 വര്‍ഷം ആയിരിക്കുന്നു. നാട്ടില്‍ പോകാനുള്ള ചിന്ത തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇനി ഒരു 3 മാസക്കാലം കൂടി കാത്തിരിക്കണം. Count down തുടങ്ങി !!!
ഇനിയും ഉണ്ട് കുറെ രസകരമായ അനുഭവങ്ങള്‍. കമ്പനിയിലും , പുറത്തും ..... അതൊക്കെ പിന്നെ ഒരു അവസരത്തില്‍ പങ്കുവെയ്ക്കാം ....
2010, സെപ്റ്റംബർ 17, വെള്ളിയാഴ്‌ച
parichayam
ഞാന്‍ സുരേന്ദ്രന്‍ . പാലക്കാട്‌ ജില്ലയിലെ അഞ്ഞുമൂര്‍ത്തി മംഗലം എന്ന കൊച്ചു ഗ്രാമത്തില്‍ ജനിച്ചു. ഇരുപത്തി ആറ് വയസ്സ് പ്രായം . ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ ബഹറിനില്‍ ആണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്. നാട്ടില്‍ നിന്ന് വന്നിട്ട് ഏകദേശം രണ്ടു വര്‍ഷമായി . എന്‍റെ സുഹൃത്തായ കിരണ്‍ തുടങ്ങിയ ബ്ലോഗിന്റെ പ്രചോദനം ഉള്‍ക്കൊണ്ടുകൊണ്ടാണ് ഞാനും ബ്ലോഗ്‌ തുടങ്ങാന്‍ തീരുമാനിച്ചത്. സ്വന്തം ജീവിതാനുഭവങ്ങളും , ഓര്‍മക്കുറിപ്പുകളും മറ്റും വീണ്ടും ഓര്‍ക്കാനും ,മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കുവക്കാനും നല്ലൊരു മാധ്യമമായി ബ്ലോഗ്‌ മാറിയിരിക്കുന്നു.
എന്‍റെ പ്രൈമറി സ്കൂള്‍ വിദ്യാഭാസം ഞാന്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കിയത് വടക്കന്‍ചേരി ചെറുപുഷ്പം ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം സ്കൂളില്‍ ആണ് . അതിനു ശേഷം ആലത്തൂര്‍ എ എസ് എം എം ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറീ സ്കൂളില്‍ നിന്നാണ് പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ പൂര്‍ത്തിയാക്കിയത്.
പ്ലസ്‌ ടു വിദ്യാഭാസം പൂര്‍ത്തിയാക്കാനായി ഞാന്‍ കാവശ്ശേരി കെ സി പി ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറീ സ്കൂളില്‍ ചേര്‍ന്നു. രണ്ടായിരത്തി രണ്ടില്‍ പ്ലസ്‌ ടു വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ പുറത്തിറങ്ങിയത് എന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ മറക്കാനാകാത്ത , എന്നെ ഇന്നത്തെ സുരേന്ദ്രന്‍ ആയി രൂപപ്പെടുത്തിയെടുത്ത എന്‍ എസ് എസ് എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിലേക്ക് ആണ് . അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന നാല് വര്‍ഷം ഞാന്‍ എന്ന വ്യക്തിയെ സൃഷ്ട്ടിച്ചു. എന്‍റെ അധ്യാപകര്‍ , സുഹൃത്തുക്കള്‍ തുടങ്ങി എല്ലാവരും അതില്‍ നല്ല പങ്കു വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. എന്‍റെ പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ മുതലുള്ള പലരും എന്നെ സ്വധീനിചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഏറ്റവും അധികം വ്യക്തികള്‍ എന്നെ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുള്ളത് എന്‍റെ കോളേജ് ജീവിതത്തിലാണ്.
അതില്‍ തന്നെ ധാരാളം നല്ല സുഹൃത്തുക്കളാണ്.
രണ്ടായിരത്തി ആറില്‍ ഇലക്ക്ട്രിക്കല്‍ എഞ്ചിനീയറിംഗ് ബിരുദം നേടി ഞാന്‍ പുറത്തിറങ്ങി. ആദ്യം മുതലേ സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ ജോലിയോട് താത്പര്യം കുറവായതിനാല്‍ അധികം ക്യാമ്പസ്‌ ഇന്റര്‍വ്യൂകളില്‍ ഒന്നും പങ്കെടുത്തിരുന്നില്ല. പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കി പുറത്തിറങ്ങിയ ശേഷം ഞാന്‍ നേരെ അപ്പ്രേന്റിസ് ട്രെയിനിങ്ങിനായി ഐ ടി ഐ ലിമിറ്റഡ് എന്ന സ്ഥാപനത്തില്‍ കയറി. ഒരു വര്‍ഷത്തെ അവിടുത്തെ ട്രൈനിംഗ് വളരെ നല്ല
അനുഭവം ആയിരുന്നു , എന്‍റെ ജോലിയെ സംബന്ധിച്ചും അവിടുത്തെ സുഹൃത്തുക്കളെ സംബന്ധിച്ചും. അതിനുശേഷം ഞാന്‍ Instrumentation Ltdഎന്ന കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ സ്ഥാപനത്തില്‍ ജോലിക്ക് കയറി. എന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ മറ്റൊരു വഴിത്തിരിവ് ഉണ്ടായത് അവിടെ നിന്നാണ്. എനിക്ക് ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ. ജോര്‍ലി , രാജു, ഷിനോജ് ,രഞ്ജിത്ത് , മണിക്കുട്ടന്‍ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഡിനീല്‍ തുടങ്ങി പലരും.
അതില്‍ രാജുവിന്റെ സുഹൃത്തായ രഞ്ജിത്ത് ഏട്ടന്‍ വഴിയാണ് ഞാന്‍ ഇന്ന് ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനത്തില്‍ എത്തിയത്. ഇപ്പോള്‍ അമാദ് ബയീദ് ഇലക്ക് ട്രിക്കല്‍ എന്ന സ്ഥാപനത്തില്‍ എന്‍ജിനീയര്‍ ആയി ജോലി ചെയ്യുന്നു .....
എന്‍റെ ബഹ്‌റൈന്‍ അനുഭവങ്ങള്‍ പിന്നീട് പങ്കുവയ്ക്കാം .......
എന്‍റെ പ്രൈമറി സ്കൂള്‍ വിദ്യാഭാസം ഞാന്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കിയത് വടക്കന്‍ചേരി ചെറുപുഷ്പം ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം സ്കൂളില്‍ ആണ് . അതിനു ശേഷം ആലത്തൂര്‍ എ എസ് എം എം ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറീ സ്കൂളില്‍ നിന്നാണ് പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ പൂര്‍ത്തിയാക്കിയത്.
പ്ലസ്‌ ടു വിദ്യാഭാസം പൂര്‍ത്തിയാക്കാനായി ഞാന്‍ കാവശ്ശേരി കെ സി പി ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറീ സ്കൂളില്‍ ചേര്‍ന്നു. രണ്ടായിരത്തി രണ്ടില്‍ പ്ലസ്‌ ടു വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ പുറത്തിറങ്ങിയത് എന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ മറക്കാനാകാത്ത , എന്നെ ഇന്നത്തെ സുരേന്ദ്രന്‍ ആയി രൂപപ്പെടുത്തിയെടുത്ത എന്‍ എസ് എസ് എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിലേക്ക് ആണ് . അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന നാല് വര്‍ഷം ഞാന്‍ എന്ന വ്യക്തിയെ സൃഷ്ട്ടിച്ചു. എന്‍റെ അധ്യാപകര്‍ , സുഹൃത്തുക്കള്‍ തുടങ്ങി എല്ലാവരും അതില്‍ നല്ല പങ്കു വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. എന്‍റെ പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ മുതലുള്ള പലരും എന്നെ സ്വധീനിചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഏറ്റവും അധികം വ്യക്തികള്‍ എന്നെ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുള്ളത് എന്‍റെ കോളേജ് ജീവിതത്തിലാണ്.
അതില്‍ തന്നെ ധാരാളം നല്ല സുഹൃത്തുക്കളാണ്.
രണ്ടായിരത്തി ആറില്‍ ഇലക്ക്ട്രിക്കല്‍ എഞ്ചിനീയറിംഗ് ബിരുദം നേടി ഞാന്‍ പുറത്തിറങ്ങി. ആദ്യം മുതലേ സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ ജോലിയോട് താത്പര്യം കുറവായതിനാല്‍ അധികം ക്യാമ്പസ്‌ ഇന്റര്‍വ്യൂകളില്‍ ഒന്നും പങ്കെടുത്തിരുന്നില്ല. പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കി പുറത്തിറങ്ങിയ ശേഷം ഞാന്‍ നേരെ അപ്പ്രേന്റിസ് ട്രെയിനിങ്ങിനായി ഐ ടി ഐ ലിമിറ്റഡ് എന്ന സ്ഥാപനത്തില്‍ കയറി. ഒരു വര്‍ഷത്തെ അവിടുത്തെ ട്രൈനിംഗ് വളരെ നല്ല
അനുഭവം ആയിരുന്നു , എന്‍റെ ജോലിയെ സംബന്ധിച്ചും അവിടുത്തെ സുഹൃത്തുക്കളെ സംബന്ധിച്ചും. അതിനുശേഷം ഞാന്‍ Instrumentation Ltdഎന്ന കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ സ്ഥാപനത്തില്‍ ജോലിക്ക് കയറി. എന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ മറ്റൊരു വഴിത്തിരിവ് ഉണ്ടായത് അവിടെ നിന്നാണ്. എനിക്ക് ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ. ജോര്‍ലി , രാജു, ഷിനോജ് ,രഞ്ജിത്ത് , മണിക്കുട്ടന്‍ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഡിനീല്‍ തുടങ്ങി പലരും.
അതില്‍ രാജുവിന്റെ സുഹൃത്തായ രഞ്ജിത്ത് ഏട്ടന്‍ വഴിയാണ് ഞാന്‍ ഇന്ന് ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനത്തില്‍ എത്തിയത്. ഇപ്പോള്‍ അമാദ് ബയീദ് ഇലക്ക് ട്രിക്കല്‍ എന്ന സ്ഥാപനത്തില്‍ എന്‍ജിനീയര്‍ ആയി ജോലി ചെയ്യുന്നു .....
എന്‍റെ ബഹ്‌റൈന്‍ അനുഭവങ്ങള്‍ പിന്നീട് പങ്കുവയ്ക്കാം .......
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റുകള്‍ (Atom)